Obszar prawie w połowie pokryty lasami (głównie liściastymi), prawie w połowie łąkami, zaroślami, i roślinnością torfowiskowo-bagienną, brzegową i młakami. Pozostałą część stanowią siedliska rolnicze.
Obszar pod względem geograficznym położony jest na styku dwóch makroregionów - Niziny Środkowomazowieckiej (mezoregion Dolina Środkowej Wisły) i Niziny Południowopodlaskiej (mezoregion Wysoczyzna Żelechowska). Obejmuje on silnie podtopioną, rozległą nieckę torfową pradoliny Wisły zakończoną wysokimi partiami krawędziowymi terenów wysoczyznowych. Rzeźbę terenu urozmaicają znacznie wyniesione ponad dolinę wały zwydmień, z których największe to Trupia Góra (122,2 m n.p.m.) i Kopcowa Góra (121,4 m n.p.m.). Obie te formy geomorfologiczne położone są biegunowo w obrębie obszaru. Główną sieć hydrologiczną tworzy rzeka Przerytka. W części zachodniej zlokalizowane są liczne doły potorfowe o różnym stopniu zarośnięcia.
Jedno z największych i najlepiej zachowanych w pradolinie Wisły, na terenie Mazowsza, mokradeł. Konfiguracja terenu, podłoże, jak również znaczne oddziaływanie wód spływających z terenów wysoczyznowych sprzyjają powstawaniu rozległych wiosennych wylewisk i ogólnemu zabagnieniu. W wielu miejscach następuje samoistna renaturyzacja. Obecnie Obszar ma charakter mozaiki roślinności: leśnej, zaroślowej, okrajkowej, szuwarowej, łąkowej oraz ziołoroślowej. Krajobraz urozmaicają niewielkie stawy paciorkowe i liczne torfniaki. Piaszczyste wyniesienia porastają bory sosnowe. Niedostępność terenu oraz silne podtopienie sprawiają, że większość terenu ma charakter "dziewiczy".
Szczególnie cennym pod względem przyrodniczym jest zwarty kompleks dobrze zachowanych lasów związanych z siedliskami wilgotnymi i bagiennymi. Tworzą go olsy porzeczkowe i łęgi olszowo-jesionowe stanowiące tutaj jeden z głównych celów ochrony. Na terenie obszaru obserwowane są fluktuacje pomiędzy łęgowym a olsowym charakterem zbiorowisk leśnych będące efektem zmiennych stanów wód wywołanych działalnością bobrów oraz okresowym zwiększaniem się roli wysięków wód podskórnych. Do szczególnie interesujących i dobrze zachowanych należą grądy porastające wierzchowiny i głębokie zbocza wąwozów w partiach krawędziowych wysoczyzny. Wiek niektórych drzew szacowany jest na 100 i więcej lat. Są one oprócz łęgów głównym przedmiotem ochrony.
Jednym z najważniejszych i największych pod względem zajmowanej powierzchni w elementów szaty roślinnej są zbiorowiska trawiaste. Do częstych należą łąki wilgotne z kniecią błotną oraz łąki świeże rajgrasowe (z charakterystyczną rośliną – rajgrasem wyniosłym). Odzwierciedleniem urozmaiconych warunków wilgotnościowych podłoża oraz zasobności gleby są zróżnicowane składy gatunkowe poszczególnych zbiorowisk. Całość tego swoistego krajobrazu dopełniają ziołorośla z wiązówką błotną i ziołorośla nadrzeczne. Należą do nich zbiorowiska budowane przez kielisznika zaroślowego, wierzbownicę kosmatą i sadźca konopiastego.
Do osobliwości Obszaru należy przede wszystkim obecność żółwia błotnego oraz liczne populacje poczwarówek - zwężonej i jajowatej. Ponadto znajdują się tu stanowiska chronionych i zagrożonych gatunków roślin naczyniowych, w tym: kukułki, goździka pysznego, kruszczyka błotnego, mieczyka dachówkowatego i nerecznicy grzebieniastej.
Na terenie obszaru gniazdują m.in.: orlik, błotniaki - stawowy i łąkowy, derkacz, żuraw, samotnik, bekas krzyk, słonka i dudek.

Dane zaktualizowano w 2009 r.

Obszar leży w gminie Stężyca. Stężyca to wieś gminna w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim. We wsi znajduje się najstarszy budynek ziemi stężyckiej – gotycki kościół pw. św. Marcina z 1434, przebudowywany w XVI, XVIII i XIX wieku. Do zabytków należy także kościół filialny pw. Przemienienia Pańskiego z przełomu XVIII i XIX wieku.
Mazowiecka Regionalna Organizacja Turystyczna mieści się przy ul. ul. Ciołka 10 A, p. 201, 221 w Warszawie. Można zapoznać się ze stronę internetową ROT Mazowsze: www.mrot.pl a w razie szczegółowych pytań skontaktować się mailowo: biuro@mazowsze.mrot.pl. Lokalne organizacje turystyczne (LOT) w województwie mazowieckim można odwiedzić w Przasnyszu (LOT Północnego Mazowsza), Ostrołęce (Kurpiowska Organizacja Turystyczna), Siedlcach (Nadbużańska LOT), Ossowie/Kobyłce (LOT "Cud nad Wisłą”), Nowym Dworze Mazowieckim (LOT Trzech Rzek), Ostrowi Mazowieckiej (Powiatowa Organizacja Turystyczna).

Do najważniejszych czynników zagrażających siedliskom przyrodniczym na terenie ostoi należą konserwacja i udrażniania systemu rowów melioracyjnych. Spowodować to może odwodnienie wywołane zbyt szybkim odpływem wód powierzchniowych. Istotne znaczenie mają przekształcenia gospodarcze i ekonomiczne w sektorze rolniczym. Zanik tradycyjnej gospodarki łąkowo-pasterskiej przyspiesza sukcesję wtórną. Jednocześnie istnieje możliwość zamiany istniejących łąk w wysokoproduktywne użytki zielone. W obu przypadkach nastąpić może eliminacja łąk świeżych ekstensywnie użytkowanych. Pomimo, że w chwili obecnej pozyskiwanie torfu ma niewielkie znaczenie, potencjalnie jego nasilenie może wzrosnąć.

Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie, http://www.warszawa.rdos.gov.pl,
e-mail: rdos.warszawa@mazowieckie.pl, fax: (022) 55 65 602, tel.: (022) 55 65 600